Genre: Young Adult, Hedendaags
Gepubliceerd: Augustus 2012
Taal: Engels
Waardering: ★★★☆☆
Add To Goodreads
Robie is een ervaren reizigster. Ze neemt de vlucht van Honolulu naar de Midway Atoll, een groep eilanden in de Pacific waar haar ouders wonen, vele malen. Wanneer ze een overhaaste beslissing neemt om naar huis te gaan, na een bezoek aan haar tante in Hawaii, kan ze nog net een plekje krijgen in het volgende vrachtvliegtuig. Ze kent de piloot, maar er is een nieuwe co-piloot met de naam Max. Alles gaat goed totdat ze in een storm raken tijdens de vlucht. Robie, de enige passagier, raakt niet in paniek totdat de motor plotseling afslaat en Max tegen haar schreeuwt dat ze een reddingsvest aan moet trekken. Ze zijn mijlen ver boven de Stille Oceaan. Ze ziet Max worstelen met een reddingsvlot.
En dan . . . is ze in het water. Vechtend voor haar leven. Max trekt haar op het vlot en dat is wanneer de echte problemen beginnen. Ze hebben geen water. Hun enige voedsel is een zak Skittles. Er zijn haaien. Er is een eiland. Maar er is geen teken dat er hulp onderweg is.

Review:

Vanaf het moment dat ik de film Jaws heb gezien ben ik doodsbang voor haaien. Maar ik kreeg door die film ook een bijna ongezonde fascinatie voor deze beesten en dus las ik het boek Jaws, kijk andere haaien films of documentaires en ga af en toe afbeeldingen van ze zoeken op internet. Ook in de Emmer Zoo zijn ze niet veilig voor mij, alhoewel die niet zoveel voorstellen natuurlijk in vergelijking met een witte haai. Het is dan ook niet zo vreemd dat ik er, na het lezen van de samenvatting van dit boek, naar uit keek om hem te lezen. Helaas viel hij mij een beetje tegen. Ten eerste had ik natuurlijk veel meer haaien verwacht dan we krijgen en daarnaast was het merendeel een monoloog en daar houd ik niet zo van. Het irriteerde me mateloos dat Max bijna niet deelnam aan het overlevingsproces en dat Robie alles alleen moest zien op te lossen. Robie heeft de wil om te overleven maar door de honger en dorst verliest ze soms de werkelijkheid uit het oog, daardoor doet ze soms domme dingen waardoor ze weer in gevaar komt. Het gemak waarmee Robie over de lak aan medewerking van Max heen stapt was voor mij nog een punt van irritatie. Maar het verhaal was dusdanig fascinerend dat ik niet kon stoppen. Het laatste gedeelte is pijnlijk en verdrietig, vooral wanneer we er achter komen waarom Max zich zo gedraagt. Ik mag dan niet enorm enthousiast zijn over dit boek, ik heb hem wel in 1 adem uitgelezen want ik moest weten of Robie en Max het zouden overleven en of ze gered zouden worden.
Als je van een avontuurlijk verhaal houd raad ik je zeker aan Raft te lezen.