Serie: 5th Street #3
Genre: New Adult, Hedendaags, Erotisch
Gepubliceerd: Februari 2013
Taal: Engels
Waardering: ★★★☆☆
Add to Goodreads
Womanizer—check. 
Cocky—check. 
Dangerous—checkmate. 

 Staying away from him was indisputably the sensible thing to do. The problem? She wasn’t just drawn to him; she was utterly mesmerized... 

 Charlotte Brennan is no stranger to heartache and mortification. Her past is full of both. So when amazing and incredibly intense Hector Ayala, literally jumps into Charlee’s life, her walls are immediately up. Letting her guard down and sharing her past and deepest secret is not happening. Charlee is not looking to get her heart crushed once again. However, her willpower proves to be no match for Hector’s mesmerizing pull. 

 Guilt is a profound emotion to deal with and no one knows this better than Hector. So when he gets the chance to make up for a past indiscretion that’s been gnawing away at him for months, he takes it. Doing so means he’ll also have to pass up pursuing Charlee, the only girl he’s ever been so fascinated by. But his inability to explain why they could never be has him dealing with a new kind of guilt—the guilt of knowing he is unwillingly breaking her heart.

Review:

De start tussen Hector en mij was moeizaam. De eerste paar hoofdstukken kon ik mijn aandacht er nauwelijks bij houden. Het was een beetje lauw. Veel woorden maar weinig dialogen en weinig actie. Maar aangezien ik tot nu toe altijd met veel plezier de boeken van Elizabeth Reyes heb gelezen wilde ik het niet gelijk opgeven. Het werd verder in het boek wel beter, maar jammer genoeg was het niet als vanouds. Elizabeth Reyes heeft geloof ik een beetje de magie verloren die ik zo van haar gewend ben want ook Fate, het 1e deel in haar nieuwe serie, viel me tegen.
Met Hector had ik zeker een connectie. Ah, die knappe Lationo boys doen het toch altijd wel voor mij. Hij is een beetje ondeugend  heeft een kort lontje, maar het hart op de goede plaats. En dat hij naast boxen een begaafd schaakspeler is maakt hem alleen nog maar interessanter.
Van Charlee kreeg ik de kriebels. Ze had stalker neigingen en daar houd ik niet van in mijn hoofdpersonen; het gaf me af en toe ook een beetje een misplaatst schaamtegevoel. En ze toonde totaal geen ruggegraat.
Drew, de beste vriendin van Charlee, was degene waaraan ik me het meest geërgerd heb met haar onuitputtelijke gezwets over haar zesde zintuig en dat ze Charlee bleef bestoken met ideeën over Hector. En ik vond ze samen net een stel bakvissen die alleen maar over een jongen kunnen praten en niets anders.
Nee Hector, het boek ;-), deed het niet voor mij. Ik heb nog even in dubio gestaan om 2,5 sterren te geven maar dat vind ik net een beetje te weinig want hij was leuk genoeg om tot 01.30 uur in de nacht te zitten lezen.
Ik hoop dat de volgende, Abel, weer de magie terug brengt die ik van Elisabeth Reyes gewend ben.
Er is nog niet bekend gemaakt wanneer die uit komt dus houd haar blog in de gaten.

---------------* Veel Leesplezier *---------------