Serie: The Infernal Devices #3
Genre: Young Adult, Paranormal, Steampunk
Gepubliceerd: Maart 2013
Taal: Engels
Waardering: ★★★★★
Add to Goodreads
Tessa Gray should be happy - aren't all brides happy? Yet as she prepares for her wedding, a net of shadows begins to tighten around the Shadowhunters of the London Institute. A new demon appears, one linked by blood and secrecy to Mortmain, the man who plans to use his army of pitiless automatons, the Infernal Devices, to destroy the Shadowhunters. Mortmain needs only one last item to complete his plan. He needs Tessa. And Jem and Will, the boys who lay equal claim to Tessa's heart, will do anything to save her.

Review:

En weer kan ik niet anders dan mijn volle lof uiten over de geweldige schrijf-kunst van Cassandra Clare. Helemaal ondersteboven ben ik van dit laatste boek in deze serie en niet in de laatste plaats door het verschrikkelijk mooie, dubbele Happily Ever After, einde.
Ik had niet verwacht dat ik zo emotioneel zou zijn na de laatste regels van Clockwork Princess, maar ik heb mijn tranen niet in kunnen houden. In het tweede gedeelte van het boek, vanaf het moment dat Will vertrekt om Tessa te redden, vind er een nogal trieste gebeurtenis plaats en de wending die die gebeurtenis later neemt vond ik hartverscheurend. Maar de epiloog heeft me toch wel de das om gedaan. Weer een zeer onverwachte wending. Een mooie wending, een prachtige ode aan Tessa's in tweeën splitste hart, maar wel één waardoor het wegslikken van de tranen steeds moeilijker werd.
Vanaf het begin had ik veel meer op met Will dan Jem, dat ligt niet zozeer aan Jem zijn persoonlijkheid, ik mocht hem heel erg graag en de wending die zijn leven neemt is niet één die ik voor hem zou hebben gekozen, maar aan de passie waarmee Will door het leven gaat en daardoor is zijn persoonlijkheid in mijn ogen veel stralender. Ik heb dan ook altijd geduimd voor een einde waarin Will Tessa aan zijn zijde heeft. Misschien oppervlakkig van mij maar dat was één van de belangrijkste redenen waarom ik niet kon wachten om dit boek te lezen, ik moest weten of ze aan het einde samen zouden komen.
Maar natuurlijk wilde ik ook weten wat Tessa nou precies is, hoe en of ze het leger van de automatons kunnen verslaan en hoe het verder zou gaan met de andere bewoners van het instituut. Cassandra Clare heeft op al mijn vragen bevredigende antwoorden gegeven en de serie beëindigd op een manier die ik niet had kunnen dromen. En tussen alle problemen door kunnen we smullen van nog 2 op bloeiende romances, heerlijk!.
Een nieuwe serie over Shadowhunters is inmiddels al weer in de maak en staat gepland voor 2015. Het eerste deel zal, zoals het nu lijkt, Lady Midnight gaan heten en de serie The Dark Artifices. Daar zijn heel veel enthousiaste reacties op gekomen natuurlijk, maar ook negatieve reacties. Velen vinden dat CC zich laat leiden door haar succes van The Mortal Instruments en The Infernal Divices en eerlijk gezegd vind ik ook dat ze het thema nu een beetje aan het uitmelken is. Ik had ook liever gezien dat ze over heel andere supernaturals zou gaan schrijven want ik denk dat ze veel veelzijdiger is dan dat, maar dat wil niet zeggen dat ik die serie niet ga lezen.
Maar het wachten is eerst nog op het 6e en laatste deel van The Mortal Instruments die helaas pas op 1 maart 2014 zal verschijnen.

*Hieronder ga ik iets verder in op de meest emotionele gebeurtenissen in dit boek. Wil je Clockwork Princess nog lezen en wil je niet weten wat er gebeurt lees dan niet verder!!*
Show spoiler Hide spoiler

Jem.
O Jem, je zag van verre aankomen wat er met hem zou gebeuren, maar toen het moment daar was was het toch zeker nog een schok want ik had niet verwacht dat Cassandra Clare zo cru zou zijn. En dat Tessa en Will op dat moment niet bij hem konden zijn maakte het nog erger. Vooral omdat Will er achter moet komen doordat de parabatai bond verbreekt terwijl hij mijlenver van Londen verwijderd is, en Tessa er pas achter komt als Will haar gevonden heeft.
Ik heb heel lang getwijfeld over de liefde van Tessa voor Jem. Ten eerste omdat ze al van Will hield voordat Jem haar ten huwelijk vroeg en ik had het gevoel dat ze ja had gezegd uit een gevoel van medelijden en omdat Will altijd heel duidelijk liet blijken dat er geen toekomst voor hen weggelegd was. En ten tweede omdat het van het begin tot het eind heel duidelijk is dat ze nog steeds van Will houd.
Maar als Jem dan uiteindelijk niet dood blijkt te zijn maar zich aangesloten heeft bij de Silent Brothers wordt het pijnlijk duidelijk dat Tessa verscheurt wordt door een gelijkwaardige liefde voor 2 jongens. Ik vond het verschrikkelijk dat Jem zich bij de Silent Brothers aangesloten heeft, dat is toch geen leven, en heb zijn motivatie ervoor heel lang niet begrepen, maar de epiloog heeft mijn ogen geopend.
Dat Will en Tessa hun HEA kregen was voor mij de kers op de slagroom en ik was dan ook heel verbaasd dat de epiloog me niet een blik op hun huwelijksdag of in hun getrouwde leven gunde maar zich afspeelde in 2008, 130 jaar later, op de dag dat Tessa Jem weer ziet tijdens hun jaarlijkse ontmoeting op de Blackfriars Bridge in Londen. Tijdens het wachten werpt Tessa een terugblik op haar leven met Will, zo erg lang geleden, maar ze voelt nog altijd de pijn van zijn verlies. En dan . . . .  dan staat ineens Jem voor haar neus, niet de Silent Brother maar Jem, de jongen die ze ook nooit heeft kunnen vergeten. En dan valt ineens alles op zijn plaats: waarom Jem Silent Brother is geworden. Tessa heeft door het demon bloed dat in haar aderen stroomt het eeuwige leven. Jem had als Silent Brother ook het eeuwige leven en wachtte op de kuur die zijn vloek zou genezen zodat hij de mantel van Silent Brother weer af kon gooien en weer een gewoon leven zou kunnen leiden en een tweede kans zou krijgen op een leven met Tessa.
Een mooie wending, een prachtige ode aan Tessa's in tweeën splitste hart, maar wel een wending waardoor ik steeds aan Will moest denken en het wegslikken van de tranen steeds moeilijker werd. Want wat moet het pijnlijk geweest zijn voor Will om te weten dat hij de liefde van zijn leven na zijn dood achter moest laten voor een eeuwig leven zonder hem. Het is gek maar  hoe mooi ik het einde ook vind en hoe blij ik ben dat Tessa en Jem hun kans op een leven samen ook krijgen, dat is het enige waaraan ik kon denken op dat moment.